ارتباط میان بتالاکتاماز و پروتئین a در استافیلوکوکوس آرئوس

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس آرئوس گونه شاخص و بیماریزای انسانی می باشد. چندین عامل حدت در این باکتری مشخص گردیده است که پروتئین a و بتالاکتاماز مهمترین عوامل ویرولانس آن می باشند. هدف مطالعه بررسی ارتباط بین دو عامل حدت (بتالاکتاماز و پروتئین a) در این میکروارگانیسم بوده است. مواد و روش ها: مقاومت به بتالاکتام های حساس به بتالاکتاماز (پنی سیلین g، سفازولین، سفالوتین) و مقاوم به بتالاکتاماز (متی سیلین و اگزاسیلین) به روش انتشار بررسی شدند. میزان حداقل غلظت بازدارنده رشد (mic) و تولید بتالاکتاماز با روش رقت و اسیدومتری مشخص شده است. در این نمونه ها خالص سازی پروتئین a به طریق کروماتوگرافی تعویض یونی در سلولز دی اتیل آمینواتیل (deae.cellulose) انجام گرفت. برای لیز نمودن دیواره سلولی از روش گرمایی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان دادند که مقاومت به داروهای پنی سیلین 96%، سفازولین 83%، سفالوتین 86% و درصد مقاومت به اگزاسیلین 73% بوده است. نمونه های بدست آمده از خالص سازی پروتئین a دارای یک باند مشخص در الکتروفورز (sds-page) بود و وزن مولکولی 42 کیلودالتون بود. نتیجه گیری: در بررسی ارتباط وجود و پروتئین a در سویه های دارای بتالاکتاماز مشخص شد که حدود 93.7% افزایش سویه ها دارای پروتئین a می باشند، در حالی که این مقدار در مورد سویه های فاقد بتالاکتاماز بسیار کمتر است (50%) از طرفی این ارتباط در مورد مقاومت به پنی سیلین مشهودتر است، یعنی در سویه های مقاوم به پنی سیلین هیچ موردی از تولید پروتئین a مشاهده نشده است.